หลายวันผ่านไป
เช้านี้หลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมตระหนักได้ว่าของใช่ทุกอย่างร่อยหรอจนแทบจะไม่เหลือ
แอ็ดดดด
" อ้าว...นายจะไปข้างนอกเหรอ "
" อือ...ใช่ ทำไมเหรอ "
" เราขอไปด้วยสิ "
" ได้สิ...ไปกันเลยมั้ย? "
ผมมองซ้ายมองขวา แล้วเข็นรถไปพร้อมกับหยิบถุงพลาสติกออกมา จากนั้นก็กางถุงไว้ในรถเข็น มือหนึ่งก็เข็นรถไปอีกม์อก็ค่อยๆ หยิบของใส่ในรถไปด้วย
ณ หอป้าแจ่ม
เงินค่าจ้างจากการแจกใบปลิวของพีมคือสองร้อยบาท แต่ผมกับพีมเหลือกลับมาแค่สี่สิบบาท เพราะซท้อของใช้ไป พวกสบู่ แชมพู่ ยาสีฟัน แล้วก็มาม่า
" ขึ้นไปบนห้องกันเถอะ "
ผมชวนพีมไปด้วยสีหน้าหงอย
" ไป...เราหิวแล้ว "
" เหมือนเดิมนะ นายไปอาบน้ำเดี๋ยวเราทำมาม่าให้กิน "
" ได้...งั้นเรไปอาบน้ำก่อนนะ "
ในระหว่างรอพีมอาบน้ำผมเองก็ทำมาม่าไป
แอ๊ดดดด
พีมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกำลังเช็ดผมไปด้วย คนอะไรหล่อได้แม้กระทั้งตอนอาบน้ำเสร็จ
" รุ้ง "
" ห้ะๆ...อะไร "
ผมตอบไปด้วยความลุกลี้ลุกลน
" เราอาบน้ำเสร็จแล้วนะ "
" อืม...โอเค เดี๋ยวเราอาบต่อ ไปนั่งรอก่อนนะ "
พอผมอาบน้ำเสร็จเราทั้งคู่ก็นั่งกินมาม่าด้วยกัน เสร็จแล้วก้ต่างฝ่ายต่างแปรงฟันแล้วก็เข้านอน
เช้าวันใหม่
" วันนี้นายก็แจกใบปลิวไปนะ เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วจะมารับ "
" ได้ อย่าลืมเราไว้ตรงนี้อีกละ "
" ไม่ลืมแล้วน่าา ไปก่อนบ๊ายบ่ายนะ ไว้เจอกันตอนเย็น "
- หลังจากนั้นพีมอยู่ๆพีมก็รู้สึกได้ว่าตัวเองแปลกๆไปเหมือนพลังจะกลับมาแล้วเขาเลยลองใช้พลังของตัวเองดูปรากฏว่าพลังของเขาได้กลับมาแล้วจริงๆและได้มีบริวารมาหาเขาแล้วด้วย -
" นายทาน "
" พวกเจ้ามาที่นี้ได้เยี่ยงไร "
" พวกข้าตามกลิ้นและตำเเหน่งของพลังมาขอรับ พระมารดาของท่านให้พวกข้ามาตามหาและนำท่านกลับไปยังเมืองนรก ตลอดมานี้พวกข้าตามหามานานยิ่งนัก ทำไมถึงได้หายไปโดยไร้สาเหตุเล่าขอรับ "
" มันมีเรื่องนิดหน่อยไม่ต้องถามมาก พวกเจ้ากลับไปกันก่อน เดี๋ยวข้าตามไป ข้ามีเรื่องต้องจัดการก่อน ฝากบอกมารดาข้าด้วยว่าไม่ต้องห่วงเดี๋ยวข้าจะกลับไปโดยเร็ว "
" ขอรับ "
พวกเราทั้งสองคนก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไปแบบนี้ ผมเองก็เรียน ส่วนพีมก็ทำงานแจกใบปลิวสลับกับงานของพี่อิง
อยู่มาวันหนึ่ง...ผมก็ไปรับพีมตามปกติด้วยความยิ้มแย้ม แต่พีมดันทำหน้าเหมือนไม่ค่อยมีความสุขสักเท่าไหร่ แต่คงไม่มีอะไรเค้าคงจะเหนื่อยจากการทำงานเพราะเค้าคนเดียวทำตั้งสองงานเลยเเหนะ ผมเลยไม่ได้ถามว่าเค้าเป็นอะไร
แอ๊ดดด
เราเปิดประตูเข้าห้องด้วยความเหน็ดเหนื่อยเพราะเราเดินกลับมาที่หอผมขอตัวพีมไปอาบน้ำ ส่วนวันนี้พีมอาสาทำอาหารให้ผมกินเอง ผมรู้สึกได้ว่าวันนี้พีมมาแปลก แปลกไงนะเหรอแปลกตรงที่ทำกับข้าวให้ผมกินนี้แหละอยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ไม่เคยทำให้กินเลยสักครั้ง สงสัยว่าวันนี้ฝนจะตกหนักแล้วละสิ
" หอมมากเลย "
" มาสิ...มากินข้าวกัน วันนี้เราทำสุดฝีมือเลยนะ "
" แหม...เนื่องในพิเศษอะไรหรือเปล่าครับเนี่ยถึงได้ลงมือทำกับข้าว "
" เปล่าหรอก เราแค่อยากทำให้คุณกินบ้างหนะ "
" อ๋อออ "
เราก็นั่งกินข้าวด้วยกันคุยเรื่องโน้นนี่ไปเรื่อย จนไม่ทันได้คิดเลยว่านี้มันก็หนึ่งเดือนแล้วที่ได้อยู่กับพีมมาแล้วก็ไม่รู้เลยว่านี้จะเป็นมื้ออากหารมื้อสุดท้ายที่เราจะได้นั่งกินด้วยกัน และก็ไมรู้เลยว่าพลังของพีมได้กลับคืนมาหมดแล้ว และก็ได้มีบริวารของเค้าจากนรกมาตามแล้ว
หลังกินข้าวเสร็จ
" เราไปอาบน้ำก่อนนะ ถ้าง่วงก็นอนก่อนได้เลย "
" อืม...งั้นเรานอนก่อนแล้วกันนะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า "
" ราตรีสวัสดิ์นะรุ้ง "
หลังจากนั้นผมก็ได้หลับไป หลับแบบสนิทเพราะมันเหนื่อยจากการเรียนแล้วก็จากการเดินกลับมาหอแล้วก็ไม่รู้เลยว่าหลังจากนั้นพีมทำอะไรบ้าง
- พีมเดินมาที่เตียงที่รุ้งนอนหลับอยู่คล้ายมาบอกลา -
" รุ้ง...เราขอขอบใจมากที่ให้ที่อยู่ ให้อาหาร ให้เสื้อผ้า ให้ประสบการณ์และความสนุกกับเรามาตลอด เวลาที่ผ่านมาเรามีมีความสุขมากจริงๆ เราไม่รู้จะให้อะไรตอบเเทนเลย นอกจากเงินและทองที่เรามีให้ เพื่อให้คุณได้ใช้มันในการเรียนต่อและใช้ในในชีวิตประจำวัน เรามาบอกลา...เราต้องไปเเล้วเราขอบคุณมากจริงๆ นะรุ้ง "
- เขาก็ลูบหัวคล้ายเหมือนการให้พรแก่รุ้ง -
เช้าวันรุ่งขึ้น
" พีม...พีมมม ได้ยินไปเนี่ย อยู่ไหนหนะ "
ผมเองเรียกพีมอยู่ตั้งนานแต่ไม่มีเสียงตอบรับเลยคิดว่าเค้าคงไปทำงานแล้ว แต่ทำไมถึงไม่บอกไม่กล่าวกันสักคำละ ออีกอย่างก็เป็นห่วงเค้าด้วย ด้วยความเป็นห่วงผมเลยโทรหาเจ้าของที่ให้ใบปลิวมาแจก แต่เขาตอบมาว่าเช้านี้พีมยังไม่ได้ไปรับไปปลิวเลย ผมเลยโทรหาพี่อิงเพื่อว่าเค้าจะไปทำงานให้พี่อิง แต่ผมก็ได้คำตอบเดิมมาว่าพีมไม่ได้ไปที่ร้านพี่อิงเลย
" หายไปไหนของเค้านะ "
ผมลองมองหาให้ทั่วห้องเพื่อเค้าไปนอนหลับอยู่ตรงไหน แต่สิ่งที่ผมเจอตรงหัวนอนไม่ใช่พีม แต่เป็นเงินและทองกองหนึ่งวางไว้อยู่เต็มโต๊ะข้างเตียงนอนเลย ผมลองนับดูมันเป็นจำนวนที่มากจริง มากกว่าที่พ่อกับแม่ผมเคยให้สะอีกหรือรวมไฃๆกันก็ยังไม่เท่าเลย เงินทั้งหมดที่ผมนับได้คือหนึ่งล้านบาทกับทองอีกหลายก้อน ซึ่งไม่รู้ว่าน้ำหนักเท่าไหร่
ผมคิดๆดูนี้มันก็เดือนกว่าแล้วหนิที่อยู่หรือว่าพีมจะไปแล้วตามที่ตกลงกันไว้ว่าแค่เดือนเดียว
- หลังจากวันนั้นพีม...ก็ไม่กลับมาหาผมหรือกลับมาทำงานอีกเลย หรือเรียกได้ว่า...หายสาบสูญ -
...จบบริบูรณ์...