หลังจากผมท้าแต่ถึงจะรู้ว่าเรื่องปีศาจบ้าบออะไรนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริงก็ตาม แต่ก็ตั้งใจรอดูนะ เพื่อจะจริง เพราะตัวเราเองก็ไม่เคยจับเงินล้านเลย ( พร้อมรอยยิ้มแบบกรุ้มกริ่ม ) แต่พอเห็นนายคนนั้นทำหน้าลำบากใจผมก็ทำเสียงแค่นเสียงออกมา เหอะ!! ทำไม่ได้สินะ พวกลวงโลกจริงๆคือเวลาจะหลอกคนอื่นช่วยหลอกให้มันเนียนๆหน่อยไม่ได้หรือไง มาซะแฟนตาซีจ๋าเชียว
" ฟังก่อนนะ...คือเรารู้ว่ามันเชื่อยาก แต่เรื่องปีศาจจิ้งจอกอะไม่ได้หลอก เพียงแค่ตอนนี้เราถูกลงโทษให้มาใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์ เราเลยใช้อิทธิฤทธิ์อะไรไม่ได้...แต่เเค่ตอนนี้! ถ้าหากพลังเรากลับมาไม่ว่าจะแก้วเเหวนเงินทอง เราให้ได้หมดเลย แต่เราอยากให้ช่วยอะไรสักนิดหน่อย "
" ช่วย??? "
ผมถามกลับอย่างสงสัยว่าอะไรทำไมอยู่ดีๆคนแปลกหน้าที่ไหนไม่รู้ทะลุเพดานห้องเราลงมาแถมยังจะมาขอความช่วยเหลือเราอีก บ้าหรือเปล่าเนี่ย
" ช่วยอะไรไม่ทราบ?? "
" ช่วยเรา...ให้เราได้พักอาศัยอยู่กับคุณที่นี้จนกว่าเราจะได้กลับไปเมืองนรกหรือไม่ก็จนกว่าเราจะได้พลังกลับมา "
" พักที่บ้านผมเนี่ยนะ? บ้าไปแล้วหรือไงเนี่ยยย!! "
" นายเป็นใครมาจากไหนผมยังไม่รู้แน่ชัดเลยแล้วจะให้มาพักอยู่ด้วยกันหนะเหรอ "
" เรารู้ว่ามันเป็นเรื่องที่เชื่อยากและอาจจะเป็นเรื่องที่น่าตลก แต่เมื่อพลังเรากลับมา คุณจะเข้าใจเองว่าสิ่งที่เราบอกไปนั้นมันคือความจริง "
" เหรอ...แล้วเมื่อไหร่พลังจะกลับมาละ "
มันอดถามไม่ได้จริงๆ อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องนี้มันจะนานสักแค่ไหนกันเชียว
" เเค่ห้าถึงหกวันของแดนนรก "
" ห้าถึงหกวันของแดนนรก แต่มันต่างกับโลกมนุษย์ยังไง "
" เอ่อ..ถ้าเทียบกับโลกมนุษย์ละก็คงประมาณสิบปีได้ "
ผมเริ่มคำนวณมันในใจว่าหนึ่งวันในแดนนรกมันเท่ากับบนโลกมนุษย์กี่ปี...
" ก็ประมาณสี่สิบถึงหกสิบปีบนโลกหนะ "
โห้~~~ตาย..ตายยกันพอดี กว่าพลังเค้าจะกลับมาฉันคงตายไปแล้วมั่งนั้นถ้าจะนานสะขนาดนั้น
" มันอาจจะดูนานไปสำหรับคุณ แต่มันคุ้มค่าแน่นอน ไม่แน่อาจจะไวกว่านั้น ถ้าคนของเราตามหาเราได้ก่อนกำหนด "
" ฮ่าๆๆๆๆ "
" เชื่อเราเถอะนะ "
ผมปล่อยเสียงหัวเราะออกมาจนน้ำตาไหล หัวเราะจนหายใจไม่ทันกันเลยทีเดียว มันก็นานแล้วนะที่ผมไม่ได้หัวเราะเสียงดังแบบนี้ ผมเช็ดน้ำหูน้ำตาที่ไหลเพราะหัวเราะมากเกินไป แล้วเดินไปตบบ่าคนที่สูงเกือบสองเมตรอย่างขอบใจ
" เอาล่ะๆ หมดเวลาสนุกแล้ว บอกเบอร์โทรที่บ้านนายมา ผมจะได้ส่งคุณกลับบ้านคุณสักที แต่ค่าเพดานที่ถล่มลงมานายก็ยังต้องชดใช้เหมือนเดิมนะ "
" เบอร์โทรที่บ้านเหรอ?? "
" ใช่หน่ะสิ ทำไมจะเล่นลิ้นเหรอไม่ต้องเลยนะ บอกเบอร์พ่อแม่นายมาได้แล้ว...ที่บ้านนายไม่เป็นห่วงนายหรือยังไง "
" เราไม่มีพ่อแม่ "
" งั้นเอาเบอร์ใครมาก็ได้ญาติ เพื่อนหรือคนข้างบ้านนายก็ได้ "
" เราไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อนแล้วก็รวมถึงคนข้างบ้านด้วย "
" แหม~~~ทำไมนายเนี่ยมันคลายกับผมสะจริงนะ"
ฮ่าๆๆๆๆ!! ผมแกล้งตลกใส่ไปก่อนจะทำสีหน้าโหดใส่พร้อมกับตะคอกใส่ดังๆด้วยความโมโหและหงุดหงิด
" บอกเบอร์คนที่บ้านมาเดี๋ยวนี้นะ...ไอจิ้งจอกปลอม "
" จิ้งจอกปลอมงั้นเหรอ...? "
" ใช่สิ...ไอ้จิ้งจอกปลอม ไอ้จิ้งจอกลวงโลก~ "
ชายตาสีแดงก่ำถอนหายใจเฮือกโต ทำหน้าผิดหวังแบบขั้นสุดที่ถูกว่าว่าเป็นจิ้งจอกปลอมลวงโลง โอ้...บอกได้เลยนะว่าเค้าแอ็กติ้งดีมาก สีหน้าท่าทางแววตา แต่มองดีๆหน้าตาเค้าก็ใช่เล่นเหมือนกันนะเนี่ย ทำไมไม่ไปเป็นดาราหรือนายแบบกันนะ...มาเที่ยวเดินไปเรื่อยจนทะลุเพดานตงลงมา
" จะบอกเบอร์หรือไม่บอกห่ะ ถ้าไม่บอก...นายตายแน่ "
ผมยืนทำหน้าขู่แล้วยื่นมีดออกมา คิดว่ายังไงเขาก็คงจะยอม
" เอาสิ งั้นก็ฆ่าเราทิ้งสะเลย "
" ฮะ...เฮ้ยยย "
ผมถึงกับเหวอไปเลยเมื่อเค้าเดินเข้ามาตรงมีดอย่างจงใจ
" เราไม่มีเบอร์อะไรนั้น ไม่มีที่ให้กลับ ไม่มีใครเลย"
" นะ...นายย "
คราวนี้ผมถึงกับอึ้งพูดอะไรเลย กลายเป็นเค้าที่พร้อมจะตายแทนที่จะกลัว ผมเองก็พยายามชักมือกลับแต่เค้าก็ดึงมือผมเอาไว้และจับไว้เเน่นเลย
" เมื่อเราไม่มีสิ่งนั้นที่คุณต้องการและต้องแลกด้วยความตายละก็..เอาเลยฆ่าเราได้เลย "
เค้าพูดด้วยใบหน้าที่จริงจังและเด็ดเดี่ยว แต่น้ำเสียงนั้นฟังดูไม่ได้อวดเก่งแต่อย่างใดเลย
เอ่อ...แล้วนี่เราเองจะต้องกลายเป็นฆาตกรเพียวเพราะเหยื่อไม่ยอมให้เบอร์โทรเนี่ยนะเหรอ ถ้าบอกตำรวจไปตำรวจคงเชื่องั้นเเหละเพราะแรงจุงใจมันสิ้นคิดเหมือนเด็กอนุบาลแย่งของกันเลย
" เอา...ลงมือเลย เราพร้อมตายแล้ว "
" ... "
" แต่ถ้าหากฆ่าเราจริงๆพอคุณตายไปคุณจะต้องชดใช้กรรมเกิดเป็นมนุษย์อีกห้าร้อยชาติและจะประสบพบเจอเคราะก์กรรมให้ต้องฆ่าคนอีกห้าร้อยชาติ "
โห้!! ห้าร้อยชาติแค่ชาติเดียวไอตัวเราเองก็จะไม่รอดอยู่แล้วห้าร้อยชาติตายกันพอดี
" สรุปนายจะไม่ยอมตายใช่มั้ย "
" แน่นอน ทำไมเราต้องทำให้ตัวเองอยู่ในสภาพน่าเวทนาละ "
" ตกลงจะฆ่าเราหรือให้เราอยู่ด้วย?? "
" แต่มันห้าสิบปีเลยนะ "
" แต่มันก็อาจจะเร็วกว่านั้นก็ได้...ให้เราอยู่เถอะนะ เราจะทำให้คุณโชคดี "
" ....... "
ผมคิดอยู่นานว่าจะเอายังไงดี ถ้าให้เค้าอยู่แค่ตัวเราคนเดียวเงินที่มีมันก็จะไม่พออยู่แล้วแล้วมีเค้าเข้ามาอีกเราคงอดตายเเหงๆเลย...ยังไงดีละ
" ว่าไงเราอยู่ได้มั้ย "
" นายไปหาคนอื่นเถอะ "
" แล้วจะให้เราไปหาใครเราไม่รู้จักใครเลยนอกจากคุณ "
โอ้ย~~~ยังไงดีวะเนี่ย...อยู่ๆเค้าก็ยิบอะไรมาไม่รู้มัน วิ้งๆวับๆ เข้าตา
" นี่น่าจะพอเปลี่ยนเป็นเงินให้คุณได้นะ "
" .... "
ว้าววว... นี่มันแหวนเพชรนี่หน่าา มีนี่ก็ไม่ยอมบอกตั้งแต่แรกจะคุยกันง่ายขึ้นมาหน่อย แต่...
" ของปลอมหรือเปล่าเหอะ "
" ปีศาจจิ้งจอกอย่างเราๆไม่ใช้ของปลอมหรอกนะ"
" ตกลงว่าให้เราอยู่ได้หรือยัง "
" ... "
" ก๊อกๆๆๆๆ "